Rozdział 19 ,,Kocham Cię bardzo"

Violetta

,,Za nic nie mogę wyrzucić z głowy tej piosenki od Leona. Szła jakoś tak: ,,Podemos pintar colores al alma..." 
Dobra Violetta ogarnij się!-pomyślałam. 
-To, to wcale nie jest...-wtedy do mojego pokoju weszła Angie z ciastkami.-Słodkie!!!-wykrzyknęłam na ciastka.-Moje ulubione ciasteczka!!!-wszystkie smutki zniknęły.
-Na kogo się tak wydzierałaś Violu?-spytała i smutki powróciły.
-No, bo... No, bo...
-Wiesz, że mi możesz powiedzieć.-uśmiechnęła się.
-No, bo Leon...-spuściłam głowę.
-Znów Leon?
-Nie! 
-To o co chodzi?
-No, bo Leon... Leon...
-Violetta, nie wmawiaj mi, że to niego chodzi i, że to nie są sprawy sercowe.
-Dobra. No więc Leon, napisał dla mnie piosenkę i...-nie chciałam tego mówić. 
-Chyba się domyślam.
-Serio?
-Tak.-chciałam się rozpłakać. 
-Tylko nie płacz.-uśmiechnęła się.
-Jasne. Uważasz, że nie mam powodu?
-Jasne, że masz powód, ale powody do radości też masz. 
-Hm..?
-Odnalazłaś mamę.
-Może i tak... Mi się wydaje to takie dziwne, że po tylu latach... Sama wiesz. A poza tym przecież ty i tata...-Angie westchnęła.-No co?
-To nie jest tak jak myślisz.
-To jak? Przecież widziałam. 
-Może i masz rację.
-Może? Oczywiście, że mam! Idź z nim pogadaj a ja zjem ciastka.-świetny plan.
-Masz rację.-no pewnie że mam!
-Pa.-powiedziałam przeżuwając ciastko.

Francesca

Dałam się namówić Maxi'emu, Naty i Broduey'owi na karaoke. Ciągle pytali czemu nie siedzę teraz z Marco czy coś. Wolałam nie odpowiadać, a co gorsza o tym myśleć. 

-Idziemy coś zaśpiewać?-zapytał Maxi.

-Jasne czemu...-przerwała mi Naty.

-Nie, może później, ale ty i Broduey idźcie. Sio.-popchnęła ich.

-Czemu nie idziemy śpiewać?-zapytałam pretensjonalnym tonem.

-Potem sobie pośpiewasz.-lekceważąco uśmiechnęła się.-Musimy pogadać. Teraz się nie wymigasz.

-O czym? 

-Czy coś się stało?

-A czemu miało?

-Bo ostatnio mało przebywasz w towarzystwie, nie wiem, np. Violetty? Marco? Camili?!

-Nic się nie stało... Zupełnie nic.

-Ta yhym... Bajeczki to nie ze mną, wyrosłam z nich jakieś 2-3 lata temu. Gadaj prawdę.

-Natalia. Nic się nie stało.

-Tiaa... Wrócimy do tej rozmowy. Napijesz się czegoś?

-Tak, sok poproszę.

Usiadłam przy stoliku. Chłopaki śpiewali ,, Te fazer feliz ".

-Te ich durnowate pioseneczki.-Nata przyszła z sokami.

-Nie mów tak. To twój Maxi przecież.-uśmiechnęłam się szyderczo. 

-Bla, bla.

-Nie ,, bla bla ", tylko czekać aż będzie pierwsza randka.

-Cicho!

-Co?

-Jakiś mega przystojniak śpiewa.-odwróciłam się.

-Skończył mi się sok.-marudziłam. 

-Zamknij się!

-Dobra.

Słuchałam jak śpiewa ten koleś. " Przystojniak " według Naty, może według mnie też? Nie ważne. Kiedy skończył śpiewać przysiadł się do nas.

-To ja lecę.-powiedziała Nata i poszła.

Dziękuję koleżaneczko! 

-Cześć.-powiedział.

-Hej.

-Ty jesteś Francesca, tak?

-Yyy... Tak. 

-Ja jestem Diego. 

-Miło mi. Ładnie śpiewasz.-uśmiechnęłam się.

-Dzięki.

-A tak w ogóle to skąd  znasz moje imię?

-Dużo o tobie słyszałem. Oglądałem cię też na stronie You'mix i uważam, że jesteś świetna.

-Wielkie dzięki. Będziesz się uczył w Studio 21 ?

-Nie, przy nich wszystkich ja mam zero talentu.

-Wcale nie.

-Dasz się zaprosić na lody?

-W sumie dlaczego nie. Okej.-poszliśmy.

German

Idę właśnie na kolację. Zobaczyłem Angie jak śpiewa przy fortepianie. Nie chciałem jej przerywać. Ma taki śliczny głos. Zszedłem po cichu po schodach. Skończyła śpiewać.

-To twoja piosenka?-zapytałem.

-Nie, to Tomasa.

-Aha.

-Musimy porozmawiać.-zdziwiło mnie to.

-A o czym?

-Wyda ci się to zupełnie absurdalne, głupie itp. ale to prawda.

-Angie, zaczynam się bać.-uśmiechnąłem się.

-German ja, ja, dzisiaj spotkałam się z Marią.

-Co?

Przecież moja żona Maria nie żyła. 

-Tak, Viola też ją widziała.

-To zupełnie absurdalne.

-Ale to prawda.

-Nie będę w to wierzył! To jeden wielki absurd!-poszedłem do kuchni.

Maria

Tak na prawdę jestem Esmeralda di Pietro. Aktorką. Sprawcy wypadku z jakąś Marią Saramego zatrudnili mnie żeby Maria się odnalazła i żeby odsunąć od siebie podejrzenia.

Moim zadaniem jest wzbudzić w nich poczucie bezpieczeństwa. A potem zniknąć. 

Tomas

Pomyślałem, że zadzwonię do Violetty. Odebrała.

-Cze...-od razu mi przerwała.

-Tomas, ja, ja niechciałam to Leon i to on, to wszystko jego wina. Ja kocham tylko ciebie, on jest idiotą!-powiedziała to wszystko bardzo szybko i się rozpłakała.

-Wiem że to on.

-Serio mi wierzysz?

-Tak.

-Kocham cię bardzo.

-Ja ciebie bardziej.

-Muszę iść już spać jutro szkoła.

-Tak, wiem. Pa.

-Pa.-rozłączyła się.

Viola jest cudowną dziewczyną i nie ważne co by zrobiła, zawsze pozostanie najważniejszą osobą w moim sercu.♥ 

Angie

Może Viola ma rację. Może to jest zbyt piękne, żeby odnaleźć siostrę po tylu latach? Zdecydowałam że...

~~~~~~~~~~~~~~~

Majjne dzieło! ♥ Hue hue :) Długo pisane ; D A teraz! ( werble proszę ) Pytanka! :

Czy Violetta zapomni o piosence Leona?

Czy między Francescą a Diego coś będzie?

Czy German uwierzy w to że "Maria" wróciła?

Czy ten plan się powiedzie?

Czy miedzy Tomasem i Violettą będzie już dobrze?

Co zdecydowała Angie? 

TAM TAM TAM... To dopiero w nexcie! 

Już powaga. Pod poprzednim rozdziałem nie było komentarzy! Ostatni raz piszę rozdział kiedy jest 0. Teraz będzie next jak będą co najmniej 3. Bez moich! 

Pozdrawiam Was!

Do nexta! ( 3 komy ) ♥