Rozdział 18 ,,Przepraszam, ale mega bardzo się śpieszę.''

Czytasz?-To skomentuj ;)
Komentujesz?-Masz poczucie, ze zmotywowałeś♥
♥♥♥
Tomas

Po tej awanturze w domu Violi, nie wiem jak ją przeprosić. Przecież chciałem ją tylko zaprosić na koncert. Szedłem sobie przez park i zobaczyłem Leona i Violettę. Wyglądało na to, że się kłócą. Podszedłem trochę bliżej, żeby zobaczyć o co się kłócili. I w tym momencie Leon pocałował Violettę. ( Od autorki: Błagam nie zabijajcie! )

 Wyszedłem z parku z myślą, że to on ją pocałował, ale wróciłem do domu z nieco inną myślą.

Francesca

Siedziałam na ławce popijając mój truskawkowy soczek. Ciężko rozmyślałam nad tym co powiedziała mi Camila. Prawie zakrztusiłam się soczkiem, gdy ktoś zasłonił mi oczy. 

-Pomocy złodziej! Nie, to porywacz! Porwali mnie!-krzyczałam jak wariatka.

-Nie jestem złodziejem.

-No to mówię, że porywacz!

-Nie, Marco.

-Hej.-powiedziałam nieco spokojniejsza.-Ale możesz mi już odsłonić oczy?

-Tak, jasne. Co robisz?

-Coś ważnego.

-A właściwie?

-Nawet sobie nie wyobrażasz jak to ważne.

-Taaa.

-To nie chcesz wiedzieć? To ci nie powiem.-wzięłam torebkę i na znak śmiechu poszłam sobie.

-Nic takiego nie powiedziałem. Czekaj Fran. 

Violetta

Jaki ten Leon jest... jest... ! On nie ma prawa mnie całować! Muszę znaleźć Tomasa i mu to wyjaśnić. Pobiegłam szybciutko do Studia i wpadłam na bardzo przystojnego chłopaka.

-Przepraszam, ale mega bardzo się śpieszę.-rzuciłam i już miałam odbiec.

-Czekaj. To moja wina.-uśmiechnął się.

-Jak sobie chcesz. Śpieszę się.

-Czekaj. Jestem...

-Później pogadamy, albo nie. Pa.-odbiegłam.

Trochę zwolniłam, bo nogi mnie rozbolały. Przechodziłam obok sali muzycznej, pytając każdego czy widzieli Tomasa. Zobaczyłam Leona grającego na gitarze? 

Przecież on nie gra na gitarze. No mniejsza o to. Stanęłam na chwilę, żeby posłuchać. To była piosenka o miłości. Takie słodkie. 

-Violetta ogarnij się szukasz Tomasa!-chciałam krzyknąć w myślach. 

Leon przestał grać. Podszedł do mnie.

-Violetta?

-Jaka Violetta?-udawałam głupka.

-Nie ważne. Słyszałaś jak gram?

-Yy...-nie miałam jak się wykręcić.-Yy... Tak.

-Podoba ci się?-podniósł brew.

-A czemu miała by?

-Jest dla ciebie.

Zamurowało mnie totalnie! Leon-piosenka-dla mnie?! To nie możliwe pewnie mam halucynacje nie jadłam dzisiaj owoców. 

-Posłuchaj Leon.-nabrałam powietrza żeby wystrzelić jak karabin maszynowy.-Czy nie dosyć mi już problemów narobiłeś?! Przez ciebie Tomas się obraził!

-Czekaj.-perfidnie mi przerwał.

-Co?

-Próbowałaś do niego dzwonić?

-Nie.-powiedziałam w pełnym spokoju. 

-To zadzwoń.

-Nie mów mi co mam robić i mi nie przerywaj. Na czym to ja stanęłam. A tak. Przez ciebie Tomas się obraził! Nie masz prawa pisać dla mnie piosenek!!! Zrozumiałeś?! Czy mam powtórzyć?!

-Nie, zrozumiałem.

-Dobrze. W takim razie pa.-wyszłam.

Camila

Mój plan odegrania się na tej wrednej czarownicy już prawie dobiegł końca. Trzeba jeszcze zrobić coś żeby uwierzyła, że Marco ją zdradza i nie kocha. Muszę tylko trochę pomyśleć. 

Ludmiła

Postanowiłam się zmienić. Na lepsze. Być bardziej miła, dobra, współczująca itp.

-Cześć Natalia.-przywitałam się z moją służ... to znaczy przyjaciółką.

-Ludmiła, jeśli chcesz żebym zerwała z Maxim to wiesz, że tego nie zrobię.

-Chodzisz z Maxim?!-wybuchnęłam-Nie, czekaj nie obchodzi mnie z kim chodzisz, bo możesz się spotykać z kim chcesz.-poprawiłam się.

-Co ci się stało?-spytała z przerażenia.

-Wiesz jesteś świadkiem jak nowa Ludmi wchodzi do Studia.-uśmiechnęłam się.

-Aha.-nie wierzyła.

-Do zobaczenia później przyjaciółko.-odeszłam od niej.

Przechadzałam się korytarzem Studia i zagadał do mnie Fede.

-Siemka.

-Cześć.-dla niego też mam być miła?

-Zaraz idę nie chcę zabierać czasu takiej gwieździe.-przewrócił oczami.
-Ale... ale... y...-chciałam mu wytłumaczyć, że się zmieniłam, ale nie dałam rady nic powiedzieć.
-To ja spadam. Pa.-rzucił za siebie, gdy odchodził.
Znowu wszystko spaprałam ;C Czemu nie potrafię nic powiedzieć do całkiem zwykłego chłopaka który w całym Studio nic nie znaczy?! Dobra miałam być miła, a miła znaczy dla niego też.

Violetta

Wróciłam do domu i walnęłam się na łóżko. Po 5 minutach zdrętwiałam. Wzięłam pamiętnik i pisałam w nim zacięcie. 

,, Kochany pamiętniku! Dzisiaj jest jeden z lepszych i zarazem gorszych dni w moim życiu. Okazało się, że moja mama żyje i w cale nie umarła- to ta dobra rzecz. Tomas.. Tomas się obraził- tak sądzę. Leon.. Leon napisał dla mnie piosenkę o miłości. I spotkałam jeszcze jednego fajnego chłopaka... To nie ważne. Był bardzo miły, ale przecież ja jestem z Tomasem. Za nic nie mogę wurzucić z głowy..."

♥♥♥

Tak się prezentuje nowy rozdział. Podoba się??? WIELKIE SORY FANOM TOMASETTY ♥ MIAŁAM TAKI WĄTEK. SPÓJRZCIE NA TO Z TEJ STRONY, JAK BYM NIE MIAŁA WĄTKU TO BY NIE BYŁO ROZDZIAŁU ;) 

Teraz pytanka:

Czy Tomas się obraził?

Fran i Marco będą szczęśliwi mimo Camili?

Czy Viola spojrzy inaczej na Leona? Kim jest tajemniczy chłopak? Kogo nie morze wyrzucić z głowy?

Czy Camili uda się przekręt? Co ma zamiar zrobić?

Czy nasza Supernova zmieni się? Czemu nie umie gadać z Federico?

Duuuużo pytanek<333

Liczę na to że skomentujecie♥ Bardzo mi zależy i to motywuje.♥ 

~ Pozdrawiam! Do następnego rozdziału! ♥