Rozdział 17 ,,Wyrażaj się jaśniej przecież rozmawiasz ze mną.''

Czytajcie proszę notkę
pod rozdziałem♥
♥♥♥
Angie

-Jackie?-moja siostra ją poznała.-Siostrzenica Antonia tak?-wtedy do pokoju nauczycielskiego wszedł Beto i jak by nigdy nic podszedł do półki z książkami. 

Może jej nie poznał? Nie wiem.

-Chodź Maria idziemy.-wzięłam ją za rękę i wyszłyśmy.

Violetta

Wyszłam z domu, po małej awanturze, przez Tomasa, wiedziałam że się spóźnię. A może nie iść? W takiej chwili potrzebuję...

-Angie!-krzyknęłam widząc ją po drugiej stronie ulicy, i przebiegłam.

-Co tu robisz Violu?-nie pośpieszyłam się z wyjaśnieniami tylko zapytałam.

-Kim jest ta pani?

-Violu to jest twoja mama.-moja mama nie żyła.

-To nie jest moja mama.

-Violu, nie było żadnego wypadku.-powiedziała kobieta.

-To w takim razie co z prasą? I tym wszystkim? 

-Wszystko było ustawione. Angie to znaczy Angeles pomogła mi cię odnaleźć.

-Teraz już cię pamiętam!-rzuciłam się na szyję mamie.

-Vilu.-powiedziała Angie troszkę zaniepokojonym głosem.-Zaraz się spóźnisz.

-Tak racja. Muszę już iść spotkamy się w domu.-pobiegłam do Studia.

Wciąż nie mogę uwierzyć. Moja mama żyje! Czuję się najszczęśliwsza na ziemi. Ale jest pewna sprawa. Powrót mamy ją komplikuje. Angie i tata czuli coś do siebie. Ale miałam własne rozterki. Doszłam do Studia, już zaczęły się zajęcia. Postanowiłam zaczekać chwilę przed wejściem. 

Maxi

Mamy zaraz spotkanie z dyrektorem Studia. 

-Maxi, wiesz czemu nie ma Violetty?-zapytała mnie na korytarzu Francesca.

-Nie wiem.-w tej samej chwili do Studia wparowała Violetta.

-Jestem, jestem. Jakie mamy teraz zajęcia?

-Spotkanie z Pablo.

-A to idziemy.-wzięła Fran i poszły.

Musiałem wziąć jeszcze czapkę z szafki. Podeszła do mnie Ludmiła.

-Posłuchaj. Jeśli nie odwalisz się od Naty to pożałujesz.

-Czemu miał bym?-ostatnio zbliżyliśmy się do siebie z Natalią.

-Nie wykonuje swoich obowiązków.

-Raczej twoich obowiązków.-szepnąłem.

-Tak ale wykonywanie moich obowiązków to jej obowiązek! A przez ciebie nie skupia się i robi wszystko źle, więc odwal się od niej jasne!

-Ta jasne.-odszedłem od niej.

Francesca

Po zajęciach z Pablo poszłam do Resto napić się soku. Podeszła Camila. 

-Co ty sobie wyobrażasz?!-wykrzyknęła.-Nie, nie odpowiadaj to było pytanie retoryczne. 

-Camila, o co ci właściwie chodzi?

-Nie udawaj głupszej niż jesteś.-postanowiłam nic się nie odzywać tylko napić się soku.-Serio nie wiesz? 

-Jakoś się nie złożyło.

-Wiesz chodzi o wróżkę.-żartowała.

-Cami, przecież nawet ja już wiem, że wróżki nie istnieją.-uśmiechnęłam się.

-Chodzi o ciebie!

-Wyrażaj się jaśniej, przecież rozmawiasz ze mną.

-O to, że ty zawsze musisz się wtrącać.

-Przepraszam co?

-W mój związek i Marco.-niemal zakrztusiłam się tym sokiem.-Odwal się.-poszła sobie.

Dobra to było z lekka dziwne. A może nie? Może miała rację? 

Tomas

Po tej awanturze w domu Violi, nie wiem jak ją przeprosić. Przecież chciałem ją tylko zaprosić na koncert. Szedłem sobie przez park i zobaczyłem...

♥♥♥

Blog przeszedł już częściową renowację, zmiany będą jeszcze wprowadzane. Mam nadzieję, że teraz gdy blog na nowo powrócił, będzie więcej czytelników i wyświetleń. Nadal zastanawiam się nad zmianą nazwy bloga. Co o tym myślicie?

Co do rozdziału:

Co zobaczył Tomas?

Co z Marco i Fran?

Czy Maria wywróci życie Violetty, Germana do góry nogami?

Maxi odpuści sobie Natalię?

Angie i German będą mogli być razem? 

Komentujcie ;* Mam nadzieję, że te kolorowe literki przypadną Wam do gustu.

:) 

Podobała Wam się taka Viola? :)