Rozdział 19 ,,Kocham Cię bardzo"

Violetta

,,Za nic nie mogę wyrzucić z głowy tej piosenki od Leona. Szła jakoś tak: ,,Podemos pintar colores al alma..." 
Dobra Violetta ogarnij się!-pomyślałam. 
-To, to wcale nie jest...-wtedy do mojego pokoju weszła Angie z ciastkami.-Słodkie!!!-wykrzyknęłam na ciastka.-Moje ulubione ciasteczka!!!-wszystkie smutki zniknęły.
-Na kogo się tak wydzierałaś Violu?-spytała i smutki powróciły.
-No, bo... No, bo...
-Wiesz, że mi możesz powiedzieć.-uśmiechnęła się.
-No, bo Leon...-spuściłam głowę.
-Znów Leon?
-Nie! 
-To o co chodzi?
-No, bo Leon... Leon...
-Violetta, nie wmawiaj mi, że to niego chodzi i, że to nie są sprawy sercowe.
-Dobra. No więc Leon, napisał dla mnie piosenkę i...-nie chciałam tego mówić. 
-Chyba się domyślam.
-Serio?
-Tak.-chciałam się rozpłakać. 
-Tylko nie płacz.-uśmiechnęła się.
-Jasne. Uważasz, że nie mam powodu?
-Jasne, że masz powód, ale powody do radości też masz. 
-Hm..?
-Odnalazłaś mamę.
-Może i tak... Mi się wydaje to takie dziwne, że po tylu latach... Sama wiesz. A poza tym przecież ty i tata...-Angie westchnęła.-No co?
-To nie jest tak jak myślisz.
-To jak? Przecież widziałam. 
-Może i masz rację.
-Może? Oczywiście, że mam! Idź z nim pogadaj a ja zjem ciastka.-świetny plan.
-Masz rację.-no pewnie że mam!
-Pa.-powiedziałam przeżuwając ciastko.

Francesca

Dałam się namówić Maxi'emu, Naty i Broduey'owi na karaoke. Ciągle pytali czemu nie siedzę teraz z Marco czy coś. Wolałam nie odpowiadać, a co gorsza o tym myśleć. 

-Idziemy coś zaśpiewać?-zapytał Maxi.

-Jasne czemu...-przerwała mi Naty.

-Nie, może później, ale ty i Broduey idźcie. Sio.-popchnęła ich.

-Czemu nie idziemy śpiewać?-zapytałam pretensjonalnym tonem.

-Potem sobie pośpiewasz.-lekceważąco uśmiechnęła się.-Musimy pogadać. Teraz się nie wymigasz.

-O czym? 

-Czy coś się stało?

-A czemu miało?

-Bo ostatnio mało przebywasz w towarzystwie, nie wiem, np. Violetty? Marco? Camili?!

-Nic się nie stało... Zupełnie nic.

-Ta yhym... Bajeczki to nie ze mną, wyrosłam z nich jakieś 2-3 lata temu. Gadaj prawdę.

-Natalia. Nic się nie stało.

-Tiaa... Wrócimy do tej rozmowy. Napijesz się czegoś?

-Tak, sok poproszę.

Usiadłam przy stoliku. Chłopaki śpiewali ,, Te fazer feliz ".

-Te ich durnowate pioseneczki.-Nata przyszła z sokami.

-Nie mów tak. To twój Maxi przecież.-uśmiechnęłam się szyderczo. 

-Bla, bla.

-Nie ,, bla bla ", tylko czekać aż będzie pierwsza randka.

-Cicho!

-Co?

-Jakiś mega przystojniak śpiewa.-odwróciłam się.

-Skończył mi się sok.-marudziłam. 

-Zamknij się!

-Dobra.

Słuchałam jak śpiewa ten koleś. " Przystojniak " według Naty, może według mnie też? Nie ważne. Kiedy skończył śpiewać przysiadł się do nas.

-To ja lecę.-powiedziała Nata i poszła.

Dziękuję koleżaneczko! 

-Cześć.-powiedział.

-Hej.

-Ty jesteś Francesca, tak?

-Yyy... Tak. 

-Ja jestem Diego. 

-Miło mi. Ładnie śpiewasz.-uśmiechnęłam się.

-Dzięki.

-A tak w ogóle to skąd  znasz moje imię?

-Dużo o tobie słyszałem. Oglądałem cię też na stronie You'mix i uważam, że jesteś świetna.

-Wielkie dzięki. Będziesz się uczył w Studio 21 ?

-Nie, przy nich wszystkich ja mam zero talentu.

-Wcale nie.

-Dasz się zaprosić na lody?

-W sumie dlaczego nie. Okej.-poszliśmy.

German

Idę właśnie na kolację. Zobaczyłem Angie jak śpiewa przy fortepianie. Nie chciałem jej przerywać. Ma taki śliczny głos. Zszedłem po cichu po schodach. Skończyła śpiewać.

-To twoja piosenka?-zapytałem.

-Nie, to Tomasa.

-Aha.

-Musimy porozmawiać.-zdziwiło mnie to.

-A o czym?

-Wyda ci się to zupełnie absurdalne, głupie itp. ale to prawda.

-Angie, zaczynam się bać.-uśmiechnąłem się.

-German ja, ja, dzisiaj spotkałam się z Marią.

-Co?

Przecież moja żona Maria nie żyła. 

-Tak, Viola też ją widziała.

-To zupełnie absurdalne.

-Ale to prawda.

-Nie będę w to wierzył! To jeden wielki absurd!-poszedłem do kuchni.

Maria

Tak na prawdę jestem Esmeralda di Pietro. Aktorką. Sprawcy wypadku z jakąś Marią Saramego zatrudnili mnie żeby Maria się odnalazła i żeby odsunąć od siebie podejrzenia.

Moim zadaniem jest wzbudzić w nich poczucie bezpieczeństwa. A potem zniknąć. 

Tomas

Pomyślałem, że zadzwonię do Violetty. Odebrała.

-Cze...-od razu mi przerwała.

-Tomas, ja, ja niechciałam to Leon i to on, to wszystko jego wina. Ja kocham tylko ciebie, on jest idiotą!-powiedziała to wszystko bardzo szybko i się rozpłakała.

-Wiem że to on.

-Serio mi wierzysz?

-Tak.

-Kocham cię bardzo.

-Ja ciebie bardziej.

-Muszę iść już spać jutro szkoła.

-Tak, wiem. Pa.

-Pa.-rozłączyła się.

Viola jest cudowną dziewczyną i nie ważne co by zrobiła, zawsze pozostanie najważniejszą osobą w moim sercu.♥ 

Angie

Może Viola ma rację. Może to jest zbyt piękne, żeby odnaleźć siostrę po tylu latach? Zdecydowałam że...

~~~~~~~~~~~~~~~

Majjne dzieło! ♥ Hue hue :) Długo pisane ; D A teraz! ( werble proszę ) Pytanka! :

Czy Violetta zapomni o piosence Leona?

Czy między Francescą a Diego coś będzie?

Czy German uwierzy w to że "Maria" wróciła?

Czy ten plan się powiedzie?

Czy miedzy Tomasem i Violettą będzie już dobrze?

Co zdecydowała Angie? 

TAM TAM TAM... To dopiero w nexcie! 

Już powaga. Pod poprzednim rozdziałem nie było komentarzy! Ostatni raz piszę rozdział kiedy jest 0. Teraz będzie next jak będą co najmniej 3. Bez moich! 

Pozdrawiam Was!

Do nexta! ( 3 komy ) ♥ 

Rozdział 18 ,,Przepraszam, ale mega bardzo się śpieszę.''

Czytasz?-To skomentuj ;)
Komentujesz?-Masz poczucie, ze zmotywowałeś♥
♥♥♥
Tomas

Po tej awanturze w domu Violi, nie wiem jak ją przeprosić. Przecież chciałem ją tylko zaprosić na koncert. Szedłem sobie przez park i zobaczyłem Leona i Violettę. Wyglądało na to, że się kłócą. Podszedłem trochę bliżej, żeby zobaczyć o co się kłócili. I w tym momencie Leon pocałował Violettę. ( Od autorki: Błagam nie zabijajcie! )

 Wyszedłem z parku z myślą, że to on ją pocałował, ale wróciłem do domu z nieco inną myślą.

Francesca

Siedziałam na ławce popijając mój truskawkowy soczek. Ciężko rozmyślałam nad tym co powiedziała mi Camila. Prawie zakrztusiłam się soczkiem, gdy ktoś zasłonił mi oczy. 

-Pomocy złodziej! Nie, to porywacz! Porwali mnie!-krzyczałam jak wariatka.

-Nie jestem złodziejem.

-No to mówię, że porywacz!

-Nie, Marco.

-Hej.-powiedziałam nieco spokojniejsza.-Ale możesz mi już odsłonić oczy?

-Tak, jasne. Co robisz?

-Coś ważnego.

-A właściwie?

-Nawet sobie nie wyobrażasz jak to ważne.

-Taaa.

-To nie chcesz wiedzieć? To ci nie powiem.-wzięłam torebkę i na znak śmiechu poszłam sobie.

-Nic takiego nie powiedziałem. Czekaj Fran. 

Violetta

Jaki ten Leon jest... jest... ! On nie ma prawa mnie całować! Muszę znaleźć Tomasa i mu to wyjaśnić. Pobiegłam szybciutko do Studia i wpadłam na bardzo przystojnego chłopaka.

-Przepraszam, ale mega bardzo się śpieszę.-rzuciłam i już miałam odbiec.

-Czekaj. To moja wina.-uśmiechnął się.

-Jak sobie chcesz. Śpieszę się.

-Czekaj. Jestem...

-Później pogadamy, albo nie. Pa.-odbiegłam.

Trochę zwolniłam, bo nogi mnie rozbolały. Przechodziłam obok sali muzycznej, pytając każdego czy widzieli Tomasa. Zobaczyłam Leona grającego na gitarze? 

Przecież on nie gra na gitarze. No mniejsza o to. Stanęłam na chwilę, żeby posłuchać. To była piosenka o miłości. Takie słodkie. 

-Violetta ogarnij się szukasz Tomasa!-chciałam krzyknąć w myślach. 

Leon przestał grać. Podszedł do mnie.

-Violetta?

-Jaka Violetta?-udawałam głupka.

-Nie ważne. Słyszałaś jak gram?

-Yy...-nie miałam jak się wykręcić.-Yy... Tak.

-Podoba ci się?-podniósł brew.

-A czemu miała by?

-Jest dla ciebie.

Zamurowało mnie totalnie! Leon-piosenka-dla mnie?! To nie możliwe pewnie mam halucynacje nie jadłam dzisiaj owoców. 

-Posłuchaj Leon.-nabrałam powietrza żeby wystrzelić jak karabin maszynowy.-Czy nie dosyć mi już problemów narobiłeś?! Przez ciebie Tomas się obraził!

-Czekaj.-perfidnie mi przerwał.

-Co?

-Próbowałaś do niego dzwonić?

-Nie.-powiedziałam w pełnym spokoju. 

-To zadzwoń.

-Nie mów mi co mam robić i mi nie przerywaj. Na czym to ja stanęłam. A tak. Przez ciebie Tomas się obraził! Nie masz prawa pisać dla mnie piosenek!!! Zrozumiałeś?! Czy mam powtórzyć?!

-Nie, zrozumiałem.

-Dobrze. W takim razie pa.-wyszłam.

Camila

Mój plan odegrania się na tej wrednej czarownicy już prawie dobiegł końca. Trzeba jeszcze zrobić coś żeby uwierzyła, że Marco ją zdradza i nie kocha. Muszę tylko trochę pomyśleć. 

Ludmiła

Postanowiłam się zmienić. Na lepsze. Być bardziej miła, dobra, współczująca itp.

-Cześć Natalia.-przywitałam się z moją służ... to znaczy przyjaciółką.

-Ludmiła, jeśli chcesz żebym zerwała z Maxim to wiesz, że tego nie zrobię.

-Chodzisz z Maxim?!-wybuchnęłam-Nie, czekaj nie obchodzi mnie z kim chodzisz, bo możesz się spotykać z kim chcesz.-poprawiłam się.

-Co ci się stało?-spytała z przerażenia.

-Wiesz jesteś świadkiem jak nowa Ludmi wchodzi do Studia.-uśmiechnęłam się.

-Aha.-nie wierzyła.

-Do zobaczenia później przyjaciółko.-odeszłam od niej.

Przechadzałam się korytarzem Studia i zagadał do mnie Fede.

-Siemka.

-Cześć.-dla niego też mam być miła?

-Zaraz idę nie chcę zabierać czasu takiej gwieździe.-przewrócił oczami.
-Ale... ale... y...-chciałam mu wytłumaczyć, że się zmieniłam, ale nie dałam rady nic powiedzieć.
-To ja spadam. Pa.-rzucił za siebie, gdy odchodził.
Znowu wszystko spaprałam ;C Czemu nie potrafię nic powiedzieć do całkiem zwykłego chłopaka który w całym Studio nic nie znaczy?! Dobra miałam być miła, a miła znaczy dla niego też.

Violetta

Wróciłam do domu i walnęłam się na łóżko. Po 5 minutach zdrętwiałam. Wzięłam pamiętnik i pisałam w nim zacięcie. 

,, Kochany pamiętniku! Dzisiaj jest jeden z lepszych i zarazem gorszych dni w moim życiu. Okazało się, że moja mama żyje i w cale nie umarła- to ta dobra rzecz. Tomas.. Tomas się obraził- tak sądzę. Leon.. Leon napisał dla mnie piosenkę o miłości. I spotkałam jeszcze jednego fajnego chłopaka... To nie ważne. Był bardzo miły, ale przecież ja jestem z Tomasem. Za nic nie mogę wurzucić z głowy..."

♥♥♥

Tak się prezentuje nowy rozdział. Podoba się??? WIELKIE SORY FANOM TOMASETTY ♥ MIAŁAM TAKI WĄTEK. SPÓJRZCIE NA TO Z TEJ STRONY, JAK BYM NIE MIAŁA WĄTKU TO BY NIE BYŁO ROZDZIAŁU ;) 

Teraz pytanka:

Czy Tomas się obraził?

Fran i Marco będą szczęśliwi mimo Camili?

Czy Viola spojrzy inaczej na Leona? Kim jest tajemniczy chłopak? Kogo nie morze wyrzucić z głowy?

Czy Camili uda się przekręt? Co ma zamiar zrobić?

Czy nasza Supernova zmieni się? Czemu nie umie gadać z Federico?

Duuuużo pytanek<333

Liczę na to że skomentujecie♥ Bardzo mi zależy i to motywuje.♥ 

~ Pozdrawiam! Do następnego rozdziału! ♥ 

Rozdział 17 ,,Wyrażaj się jaśniej przecież rozmawiasz ze mną.''

Czytajcie proszę notkę
pod rozdziałem♥
♥♥♥
Angie

-Jackie?-moja siostra ją poznała.-Siostrzenica Antonia tak?-wtedy do pokoju nauczycielskiego wszedł Beto i jak by nigdy nic podszedł do półki z książkami. 

Może jej nie poznał? Nie wiem.

-Chodź Maria idziemy.-wzięłam ją za rękę i wyszłyśmy.

Violetta

Wyszłam z domu, po małej awanturze, przez Tomasa, wiedziałam że się spóźnię. A może nie iść? W takiej chwili potrzebuję...

-Angie!-krzyknęłam widząc ją po drugiej stronie ulicy, i przebiegłam.

-Co tu robisz Violu?-nie pośpieszyłam się z wyjaśnieniami tylko zapytałam.

-Kim jest ta pani?

-Violu to jest twoja mama.-moja mama nie żyła.

-To nie jest moja mama.

-Violu, nie było żadnego wypadku.-powiedziała kobieta.

-To w takim razie co z prasą? I tym wszystkim? 

-Wszystko było ustawione. Angie to znaczy Angeles pomogła mi cię odnaleźć.

-Teraz już cię pamiętam!-rzuciłam się na szyję mamie.

-Vilu.-powiedziała Angie troszkę zaniepokojonym głosem.-Zaraz się spóźnisz.

-Tak racja. Muszę już iść spotkamy się w domu.-pobiegłam do Studia.

Wciąż nie mogę uwierzyć. Moja mama żyje! Czuję się najszczęśliwsza na ziemi. Ale jest pewna sprawa. Powrót mamy ją komplikuje. Angie i tata czuli coś do siebie. Ale miałam własne rozterki. Doszłam do Studia, już zaczęły się zajęcia. Postanowiłam zaczekać chwilę przed wejściem. 

Maxi

Mamy zaraz spotkanie z dyrektorem Studia. 

-Maxi, wiesz czemu nie ma Violetty?-zapytała mnie na korytarzu Francesca.

-Nie wiem.-w tej samej chwili do Studia wparowała Violetta.

-Jestem, jestem. Jakie mamy teraz zajęcia?

-Spotkanie z Pablo.

-A to idziemy.-wzięła Fran i poszły.

Musiałem wziąć jeszcze czapkę z szafki. Podeszła do mnie Ludmiła.

-Posłuchaj. Jeśli nie odwalisz się od Naty to pożałujesz.

-Czemu miał bym?-ostatnio zbliżyliśmy się do siebie z Natalią.

-Nie wykonuje swoich obowiązków.

-Raczej twoich obowiązków.-szepnąłem.

-Tak ale wykonywanie moich obowiązków to jej obowiązek! A przez ciebie nie skupia się i robi wszystko źle, więc odwal się od niej jasne!

-Ta jasne.-odszedłem od niej.

Francesca

Po zajęciach z Pablo poszłam do Resto napić się soku. Podeszła Camila. 

-Co ty sobie wyobrażasz?!-wykrzyknęła.-Nie, nie odpowiadaj to było pytanie retoryczne. 

-Camila, o co ci właściwie chodzi?

-Nie udawaj głupszej niż jesteś.-postanowiłam nic się nie odzywać tylko napić się soku.-Serio nie wiesz? 

-Jakoś się nie złożyło.

-Wiesz chodzi o wróżkę.-żartowała.

-Cami, przecież nawet ja już wiem, że wróżki nie istnieją.-uśmiechnęłam się.

-Chodzi o ciebie!

-Wyrażaj się jaśniej, przecież rozmawiasz ze mną.

-O to, że ty zawsze musisz się wtrącać.

-Przepraszam co?

-W mój związek i Marco.-niemal zakrztusiłam się tym sokiem.-Odwal się.-poszła sobie.

Dobra to było z lekka dziwne. A może nie? Może miała rację? 

Tomas

Po tej awanturze w domu Violi, nie wiem jak ją przeprosić. Przecież chciałem ją tylko zaprosić na koncert. Szedłem sobie przez park i zobaczyłem...

♥♥♥

Blog przeszedł już częściową renowację, zmiany będą jeszcze wprowadzane. Mam nadzieję, że teraz gdy blog na nowo powrócił, będzie więcej czytelników i wyświetleń. Nadal zastanawiam się nad zmianą nazwy bloga. Co o tym myślicie?

Co do rozdziału:

Co zobaczył Tomas?

Co z Marco i Fran?

Czy Maria wywróci życie Violetty, Germana do góry nogami?

Maxi odpuści sobie Natalię?

Angie i German będą mogli być razem? 

Komentujcie ;* Mam nadzieję, że te kolorowe literki przypadną Wam do gustu.

:) 

Podobała Wam się taka Viola? :)